Rozwój gminy żydowskiej w Lesznie w XVII wieku spowodował wzrost znaczenia żydowskich kupców w pośrednictwie i eksporcie towarów. Właściciele miasta swoje plany rozbudowy grodu związali między innymi z ożywieniem handlu krajowego i zagranicznego. Dzięki korzystnym przywilejom dla Żydów, Leszno szybko stało się największym obok Poznania centrum handlowym w Wielkopolsce. Po trudnym okresie wojen ze Szwecją, już w 1668 roku, leszczyńscy Żydzi stanowili na jarmarkach w Lipsku najliczniejszą po Żydach z Pragi, Hamburga i Halberstadtu grupę handlarzy. Także w latach następnych odgrywali tam – wraz z Żydami z Poznania i Kalisza – rolę głównych reprezentantów polskiego kupiectwa. Żydzi z Leszna uczestniczyli również w jarmarkach we Wrocławiu, Frankfurcie nad Odrą, Toruniu, Gdańsku, Brodach i w Jarosławiu, zyskując coraz większe wpływy na środkowo-europejskich rynkach.
Kupcy z Leszna handlowali wełną, suknem, jedwabiem, zbożem, skórami, futrami, saletrą, solą, przyprawami korzennymi i wyrobami metalowymi. Pod koniec XVII wieku handel zagraniczny stał się jedną z głównych dziedzin ich gospodarczej działalności.
Pierwsza połowa XVIII wieku był dla leszczyńskich Żydów okresem wzmożonej aktywności. Poza tradycyjnymi jarmarkami odwiedzali także Litwę, Prusy, Mołdawię, Rosję, Turcję i Persję. Mieli udział w handlu perłami, biżuterią i drogimi kamieniami. Z Mołdawii sprowadzali bydło, sprzedawane następnie na Śląsk i do Niemiec. W Toruniu zbywali zboże i sukna produkowane w Lesznie, a w Petersburgu sukna pochodzące z Saksonii.
W epoce stanisławowskiej coraz częstszym zjawiskiem stało się łączenie działalności kupieckiej z przyjmowaniem w branży włókienniczej roli nakładców, zlecających produkcję rzemieślnikom. Żydzi z Leszna jako jedni z pierwszych w Polsce, już od 1747 roku, oddawali wełnę miejscowym sukiennikom, a wytwarzane przez nich materiały sprzedawali w portach bałtyckich i na wschodnich rynkach dawnej Rzeczypospolitej. Ich domeną stał się także przemysł konfekcyjny. W 1790 roku 62 żydowskich kupców zajmowało się hurtowym handlem wyrobami manufakturowymi, a 200 utrzymywało się z pośrednictwa. W tym samym czasie w Lesznie odnotowano tylko 1 pośrednika chrześcijanina.
W 1793 roku handlem i obrotem pieniężnym zajmowało się 328 leszczyńskich Żydów, a w 1798 roku aż 16% mieszkańców wyznania mojżeszowego utrzymywało się z prowadzenia większych przedsiębiorstw handlowych. Na początku XIX wieku przynajmniej 11 prowadziło handel z Rosją, inny specjalizowali się w kontaktach ze Śląskiem i z Brandenburgią. Kolejni zorganizowali na większą skalę przemysł dziewiarski. W 1805 roku żydowscy nakładcy z Leszna zatrudniali około 400 Żydówek w przemyśle koronkarskim. Po wprowadzeniu w 1823 roku zakazu importu do Królestwa Polskiego towarów przemysłowych z Prus i wybuchu wojny celnej, wielu przedsiębiorców – w obliczu kryzysu jaki nastąpił w produkcji sukienniczej – przeniosło się na tereny włączone do Rosji.
W miarę rozwoju przemysłu także w Lesznie Żydzi włączyli się proces industrializacji miasta. Początkowo zakładali mniejsze przedsiębiorstwa, zajmujące się produkcją wyrobów tytoniowych, waty, szczotek i pędzli lub przetwórstwem drewna. Zakłady należące do Simona Josepha Schmucklera, Lippmana Scheyera i Josepha Druckera działały już w latach 40. i 50 XIX wieku. W tym samym okresie powstała fabryka cukierków Josepha Liebenaua i fabryka kiełbas Mendla Köllna, czynna do lat 80. tego stulecia. Na przełomie lat 50. i 60. XIX wieku bracia Rudolph i Isidor Moll założyli fabrykę sztucznych win, utrzymującą szerokie kontakty handlowe, a około 1867 roku powstała fabryka waty Süsskinda Sternberga.
W 1868 roku leszczyński kupiec Philipp Hannach założył fabrykę pomp, tworząc najbardziej rozbudowany zespół przemysłowy w mieście. Firma była jednym z najnowocześniejszych przedsiębiorstw tego typu w państwie pruskim. Obok produkcji pomp i sikawek strażackich wykonywano w niej instalacje wodociągowe i odgromowe oraz stalowe mosty drogowe, zajmując się równocześnie ich montażem. Fabryka zatrudniała około 100 pracowników, a jej towary eksportowane były na wielu rynków europejskich. Tradycję zakładu od 1950 roku kontynuuje Leszczyńska Fabryka Pomp.
W latach 70. XIX wieku istniała w Lesznie fabryka cygar Heymanna Pascha i fabryka szczotek Carla Bergmanna, a w latach 80. powstała specjalizująca się w produkcji akcesoriów szewskich fabryka obuwia Juliusa Wolfa Herrnstadta. W 1889 roku zarejestrowano fabrykę odzieży męskiej i chłopięcej Abrahama Wolfa Goldschmidta, której początki sięgają 1841 roku. Od 1907 roku zakład mieścił się w nowym, wielokondygnacyjnym gmachu zbudowanym przy ulicy Skarbowej. W okresie międzywojennym obiekt funkcjonował pod nazwą: A.W. Goldschmdt, Fabryka Odzieży Męskiej i Dziecięcej Skład Sukna i Towarów Tekstylnych, Hurtowania Leszno. W Rynku i przy głównych ulicach działały liczne przedsiębiorstwa handlowe, należące do żydowskich właścicieli.
